деспотизам (м.)
Во Соединетите држави империјалистичката војна против Шпанија во 1898 година предизвика опозиција на „антиимперијалистите“, последните мохиканци на буржоаската демократија, кои ја нарекоа таа војна „злосторничка“, анексијата на туѓите земји ја сметаа за кршење на уставот, постапката спрема водачот на домородците на Филипините, Агвиналдо (му ветија слобода на неговата земја, а потоа истоварија американски трупи и ги анектираа Филипините) ја прогласуваа за „лага на шовинистите“ – ги цитираа зборовите на Линколн:
„Кога белиот човек се управува сам себеси, тоа е самоуправа; кога тој се управува сам себеси и наедно со тоа управува други, тоа веќе не е самоуправа, тоа е деспотизам“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Како господари на вистината и правдата, на деспотизмот и злоупотребите тие му ја спротивставија праведноста на идеалниот закон.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Состојбата на зависност што е карактеристична за пред- ојдиповската констелација, во која задоволувањето на потребите зависи од „каприците на Другиот“ се репродуцира, во сразмерите на субјектот, до социо-симболистичниот Друг, што натаму се пројавува во облик на Другите-за нас-закон, Другите во она, што можеме да го наречеме „добродушен деспотизам“: „Нарцизмот е психолошки израз на таа зависност.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Колку Партијата ќе станува помоќна, толку ќе биде понетолерантна: колку послаб отпор, толку поцврст деспотизам.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Заповедта на старите деспотизми била „ Ти не смееш“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Деспотизмот секогаш ќе смета на неговото жртвување.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
