дефинитивен (прид.)
На таа „теорија на ултраимперијализмот“ ќе мораме да се задржиме подолу, за да покажеме подробно колку таа решително и дефинитивно раскинува со марксизмот.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Бидејќи во Азија и во Америка нема незапоседнати земји, т.е. земји што не ѝ припаѓаат на ниедна држава, заклучокот на Супан треба да се прошири и да се каже дека карактеристична црта на разгледуваниот период е дефинитивната поделба на земјата, дефинитивна не во таа смисла дека повторна поделба не е можна – напротив, повторни поделби се можни и неизбежни – туку во смисла дека колонијалната политика на капиталистичките земји го заврши запоседнувањето на незапоседнатите земји на нашата планета.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Опортунизмот сега не може наполно да победи во работничкото движење на една земја за долга низа децении, како што победи опортунизмот во Англија во втората половина на XIX век, но тој дефинитивно узреа, презреа и изгни во низа земји, стопувајќи се како социјал-шовинизам наполно со буржоаската политика.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Дефинитивно, ја сфаќаше вистината. Не можеше едниот да го остави, заради другиот, кој и да беше тој еден и кој да беше тој друг. „Дивна е нашата игра,“ ѝ рече еднаш гаменот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И кога најпосле Дукле дефинитивно одлучи да ја остави, таа, се пофати за мевот и му рече радосно: - Трудна сум... Дуклета радост го облеа, се возбуди.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Очигледно, ниту татко, ниту Чанга немаа дефинитивен одговор, но си остана врежано во свеста на козарот дека животните умираат во темнина... ***
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
XXI Очигледно, ниту татко, ниту Чанга немаа дефинитивен одговор на прашањето зошто животните избираат умират во темнина.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Згора на сѐ жив Чанга беше со една нога во кругот на светците и мачениците, мртов Чанга ќе станеше дефинитивен маченик.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Човекот станува и во ходникот наидува на лебарката која сѐ уште прета. Ја згазнува дефинитивно.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тоа е единствената шанса да се премине и смртта исто, без таа да биде дефинитивна.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Преводот е интимно поврзан со контекстот во којшто се создава, оттука и дискусијата за дефинитивен превод нема никаква цел. 32 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Познати се сите причини кои Duchamp ги наведуваше во разни прилики како оправдување на фактот дека Невестата „дефинитивно не е довршена”, како и пледоајето pro domo, какви често држеше, за нужноста да се биде мрзелив и безгрижен.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
За разлика од печатениот текст со едносмерното движење во правецот на вртењето на страниците, хипертекстот е радикално различна технологија, интерактивна и повеќегласна, која го фаворизира плурализмот на дискурсите пред дефинитивното фиксирање на текстот.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Во 1965. (зрела фаза) Ворхол дефинитивно го открива тонот и почнува редовно да го користи.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Да се каже дека знае повеќе, значи дека постои некое дефинитивно знаење, дека постои техника и дека може да им се предаде на квалификувани ученици.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Макетонецот дефинитивно нема уметност, освен во некоја рудиментарна форма, никулчиња овде- онде ко атрофирани клиториси и курни отфикароци...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Славој Жижек ТРИЕСЕТ И И ДЕВЕТТЕ СКАЛИЛА Бидејќи „39 скалила” бил снимен според познатиот роман на John Buchan, сценаристите под раководство на Хичкок неговата содржина толку успешно ја преправиле, што ликовите и доживувањата од Хичкоковата верзија станале такви, што во современата „популарна култура” го добиле така да се рече „архетипскиот”, митски статус и со тоа станале извор за непрегледното мноштво на варијации и плагијати; меѓутоа, самиот роман, ако денес го разгледуваме, делува наивно и застарено - нешто како груб материјал на кој што дури Хичкок му го дал дефинитивниот облик.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Архитектурата на Хундертвасер е во склад со постмодерното и постиндустриското време, со враќањето на човекот кон природата, со дефинитивното сознание дека човекот е само дел од таа природа, а никако некој над-организам, суштество кое може да живее надвор од својата природна околина и кое претставува централен субјект. 122 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Идејата на индивидуалност што во шеесеттите ги зарази Американците дефинитивно се прошири низ светот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Татко, колку и да се бореше во животот тивко и ненаметливо да ги ублажува наследените и неизбежни разлики, наложени од исчезнатите империи на Балканот, останати како жилаво наследство, со уште пожилава инерција во времето, овде беше оставен засекогаш во просторот каде што разликите беа дефинитивни, засекогаш обележани.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
