добро (прил.)
Ако, пак, некој рече дека не ги донаправил добро, бидејќи и сега се доправаат, и на тоа ќе одговориме: „Исто така и грчките многу пати се поправани од Ахила и Симаха, а потоа и од мнозина други.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
и што бех на христиани добро учинила, и кој зло ми чинеше ја не му се љутех и трпех сѐ што ми чинеха лошо, и некои што беха у жалби и неволи — и јас плачех и жалех со них барабар, или некого от греховни работи отвратих, или си задржих јазик от клетви и л’жи и от праздни зборови, — сите мои добри работи видох ги како днеска учинени и се зарадувах.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Штом сеизедливиот оган ги испече добро, откако жарот се ’згаси, под дебели сенки дружината наша се собра: песната долго се гласи.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Дворот се начичка добро до народот и од неговата таговна вика. (Сите пак, не ги ни собра.) Сред плачот се стегаше народот надвор и благо секој на мртвото тело Кузманово сакаше да му се доближи: да го бакне неговото чело.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
За Мисирков, којшто ги имаше предвид конкретните услови во својата татковина и можеше да го согледа развитокот на својот народ во блиска перспектива, таквиот став беше наполно неприфатлив и историски анахрон, особено кога и лично добро ги познаваше националистичките методи и средства во воспитувањето и во српските, и во грчките и во бугарските училишта.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Мнозина може ќе речат оти вистина добро е човек да се позамисли над прашањата засегнати во оваа книга, но сега уште не му е времето.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но Словените добро се утврдија на целиот Полуостров, а особено во Македонија, каде што образуваа уште во VI столетие140 силна држава, против која Византијците упатија силна војска.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој систем на банките се дополнува со настојувањето во сопствените надзорни одбори да се избираат луѓе што ја познаваат добро индустријата: индустријалци, бивши чиновници, особено оние што служеле во железниците, во рударството“ итн.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Лансбург извлекува од тие факти смешен малограѓански морал: дека извозот сврзан со заеми е несигурен и нерамномерен, дека не е добро да се извозуваат капитали во странство наместо „природно“ и „хармонично“ да се развива во домашната индустрија, дека на Круп
„скапо“ му чинат милионските бакшиши при странските заеми итн.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
За да го покажеме тоа колку се може понагледно, ќе му дадеме збор на Хопсон, кој е како сведок,
„најсигурен“, зашто не можеме да се усомниме во него дека е наклонет кон „марксистичкото правоверје“, а од друга страна, тој е Англичанец кој добро знае како стојат работите во најбогатата земја и со колонии, и со финансиски капитал и со империјалистичко искуство.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
СИМКА: Како си, добро ли си? БОЖАНА: Сполај му на господ.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
БОЖАНА: Е, сполај му на господ, да кажеме добро... Ех!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Аман синко. Што ќе направиш!... Немој, не чини го тоа, не е добро!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КАТА: (Ја дочекува и ѝ ја бацува раката). Добро дојде, кума!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ЈАНКУЛА: Готови ли сте? (Се поздравува со Анѓелета, кој станува.) Добро си дошол!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
АНЃЕЛЕ: Добро дојдовте. (Се ракува и им бацува рака).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
САВЕТКА: Ако можеме некако со арно да го фатиме добро, ако не, богами, и ќе го земеш!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
РИСТАЌИ: Ајде, да кажеме дека и тоа добро сторил што ја донесол горе кога била во несвест, не ја оставил на улица да се бере светот, околу неа како на исфрлена, ама не разбирам со какво право се осудил да ја бара за невеста!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ВАСИЛКА: Добро ве најдов (оди кај Антица која стои понастрана и ѝ пушта рака). Ти, Антице, како си?...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Откако помисли малку, рамнодушно сви раменици: – Добро оди си ... – А ти ќе останеш ли? – Јас ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
