додаде (св.)
А после Симонид изнајде и додаде уште две букви, писателот Епихариј изнајде три букви и се собраа 24 букви.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Кон нив Кадам Милетски додаде уште три букви.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Има, навистина, 24 букви, но не ги исполнуваат со нив книгите, ами додале уште 11 двогласки и 3 знака за броевите 6, 90 и 900, та се збираат 38 букви.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Меѓутоа, важно е што тој сепак зборува за таков процес, додавајќи притоа дека пред појавата на српската пропаганда националната свест на Македонците била разбудена „на половина”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Некои уште додаваат: и за Источна Румелија велеа оти имало Грци во неа, но по ослободувањето се покажа колку Грци има таму.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Додадете кон тоа дека српската надворешна политика е установена, како и тоа дека имаат тие и цел ред други, освен споменатите дипломати, и ќе разберете зошто ракополагањето на Фирмилијана е победа на српската дипломатија и пораз на бугарската; победа добиена со свои, т.е. српски сили, а не нешто наврзано од Русите; поразот пак на Бугарите е резултат на немањето бугарски дипломати што да ги разбираат бугарските интереси и да ги заштитуваат со авторитет и знаење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Би требало само да се додаде дека и внатре во работничкото движење опортунистите, кои сега привремено победија во повеќето земји, „работат“ систематски и постојано токму во тој правец.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Но – додаваше таа – „електричниот монопол ќе дојде тогаш кога ќе им биде потребен на производителите; имено тогаш кога пред вратата ќе стои следниот голем крах во електроиндустријата и кога гигантските скапите електрични централи, што сега насекаде се подигаат од приватните „концерни“ на електроиндустријата и за кои тие „концерни“ веќе сега добиваат извесни одделни монополи од градовите, државите итн., не ќе бидат веќе во состојба да работат со профит.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
За да биде таквиот поткуп економски можен, макар и во каква форма тој да се изведува, потребен е – ќе додадеме ние – висок монополистички профит.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Та кога ќе ги додадеш и пустите пари и стока од Антица, како што ти реков: „ништо не го запира да стане и црн ѓавол“!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Токо слушај ме ти мене, — му се приближи и почна да му шепнува, додавајќи му ги зобниците.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Затоа него го направиа сега „попче“ — додаде Толето и си излезе под тремот да ѝ нацепи дрва на мајка си.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На сповојницата се изредија сите можни и неможни благослови и на сите Митра викаше „амин“, иако во себе си повторуваше на благословот „да не е жив новиот човек“ — „до дните — од дните на пците“,на благословот „к'смет господ да му даде“ — „краста и орлови нокти да се чеше“; „голем да порасне“ — „една педа од земјата“; „мома убава да стане“; „плашило на векот да биде“; „за изгора во село да биде“ — „папакот да ѝ гори, и нејзе и на таа шо а роди“; „ергените по неа да лудуат“, Миша додаваше: „да даде господ она да полуди, та и татко, и мајка од неа да бегаат“; „да му се живи родители“ — „довечера, дај боже“ и така натака.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Сите, ефенди, - рече Бошко и, сигурен дека за Мирчета сиромавиот не ќе се лути и ако му каже, додаде: - само еден, ама толку е сиромав, што пес нема каде да го фати!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Луман додаде: - Ти бев лут како рис, ама молбата на Дика ме смири, ќе ти простам.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Сомуни да беа десет – ќе ги изедеше, - додаваа други.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И додади во мое име уште нешто. - И во мое. - И во мое.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ти додаваш - само една жила со мојата утроба некого спојува.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Крајот на цигарата се лепеше за сувите усни, ја влечеше испуканата кожа со себе. Тутунот е најарен дијагностичар, се сети. Не за лудите, за болните од треска додаде.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Готово е. Додаде таа. И воздивна.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
