заклучок (м.)
А кога им велите: штом востанието е општо од сите македонски народности, тогаш зошто Комитетот заседава само во Бугарија, а не и во Србија, Влашко и на друго место, тие одговараат вака: Од тоа што комитетите заседаваат во Бугарија погрешно е да се прави заклучок дека македонските комитети се бугарски; за македонските комитети Бугарија не е ништо повеќе од една држава што им укажува гостопримство на Македонците и им дава слобода да работат слободно до колку таа работа не ѝ нанесува штета на државата, т.е.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Македонците фатија да се задлабочуваат во прашањето за нивната народност и интересите, и дојдоа до заклучок дека не се тие ни Срби ни Бугари; дека нема за нив ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, а дека има само македонски.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Заклучокот од тоа е – дека самите пропаганди признаваат оти во Македонија има само една словенска народност; значи, утврдувањето дека Македонија не претставувала етнографска целина противречи на нивните постапки.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Еве, какви заклучоци им наметнува тој ток на развиток на специјалистите за банкарство, кои гледаат на економските прашања од гледиштето кое никако не ги минува рамките на најумерено и најакуратно буржоаско реформаторство:
„Другите банки ќе тргнат по истиот пат“ – пишуваше германското списание „Банка“ по повод зголемувањето на капиталот на „Дисконтното друштво“ на 300 милиони – „и од 300 луѓе кои денес економски ја управуваат Германија со време ќе останат 50,25 или уште помалку.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
До таков заклучок морал да дојде овој, по исклучок, совесен буржоаски економист.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Бидејќи во Азија и во Америка нема незапоседнати земји, т.е. земји што не ѝ припаѓаат на ниедна држава, заклучокот на Супан треба да се прошири и да се каже дека карактеристична црта на разгледуваниот период е дефинитивната поделба на земјата, дефинитивна не во таа смисла дека повторна поделба не е можна – напротив, повторни поделби се можни и неизбежни – туку во смисла дека колонијалната политика на капиталистичките земји го заврши запоседнувањето на незапоседнатите земји на нашата планета.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Додека француските материјалисти го подложија на најбеспоштедна критика сето она што не му одговараше на здравиот човечки разум, прогласувајќи го разумот само за еден составен дел од механички сфатената објективна природа, — Кант со прониклива критика на тој разум дојде до заклучокот дека природата и разумот се две изделени „ствари за себе“ и дека формите на познанието му се дадени на разумот “a priori”.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
— Не се живее со ваа кучка, — беше заклучокот од целата таа поплака.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Трајко отпрвин се позачуди на оваа Достина постапка, ама во својата простота си извади заклучок, дека жената е добра и радосна што ѝ даде господ „мешана киска“ и си ја продолжи работата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тие две мисли ги мачеа цела зима. – Било што било, нели сме до него испратени, ќе го чекаме да се врати – беше заклучокот од овие размислувања. Инаку и не можеше да биде.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кога дојде до овој заклучок, тој можеше да се издише длабоко; во градите сега немаше никаков снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ќе преспиеме, па ќе видиме! - рече доктор Коста, свесен дека секакво донесување заклучоци во ова време може да биде пребрзано.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Од долги проучувања и набљудувања, веќе имаше и свои заклучоци: ако ѕвездите од северната страна започнуваат како престоени цветови да венат губејќи ја бојата и сјајот, претскажува дека ќе фатат големи болести по луѓето: улери, дамли, трески, тифуси, офтики, чуми, бисерки, приштови, заушки; по ајваните: шапови, бутури, метили, лигавки, сараџи, красти, струпци; по кокошките: слепило, вртиум; по кучињата: беснило; по полето: каклици, жудилки, глутници, спарини, мемли, скувалки, пепелаш; по дрвјата: пајажини, гнилачки, имела, трат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Напротив. Внимателно проследувајќи го научниот приод кон поезијата и исклучиво од аспект на одредени математички анализи, Соломон Маркус доаѓа до следните значајни заклучоци: - поетското дело е отворено и никогаш не е упатено само кон еден; - поетското дело е изложено на отворена и бесконечна метаморфоза, и тогај кога неговиот рецептор не се менува; - поезијата е носител на континуелна бесконечност на значењето; - поетското значење е рефлексно, инволутивно.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Во неговите чести размисли доаѓаше до заклучокот оти Балканот најчесто страдал од примената на погрешните „идеи“, но бил и жртва на наметнатите „идеи“ од другите, помоќните завојувачи, империите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Заклучоците до кои доаѓа Саркањац во врска со овој проблем се директна последица на едно читање на ‘доцниот’ Витгенштајн, поконкретно на Витгенштајновиот парадокс во врска со следењето на некое правило: “... ниедно правило не може да определи еден начин на дејствување, затоа што секој начин на дејствување би 109 можел да се доведе во согласност со правилото”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
(4) При крајот на животот Дишан дошол до заклучок дека идејата за редимејд е веројатно најзначајна идеја која ќе произлезе од неговиот опус.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Со извесни познавања од одредени области, дојдов до заклучок дека ова место е доста специфично.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Индивидуата која заклучува дека “само-занемарувањето” имало големо влијание на нејзината/нејзиниот живот (претходна доминантна тема) може да дојде до заклучок дека промените на алтернативното ниво на акција одразува дека тој/таа се ангажирала во “проектот на само-поддршка” (алтернативна тема или контратема).
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Rychlack изведува заклучок дека тие мораат (да прават претпоставки), откривајќи го на тој начин своето неразбирање за односот меѓу софтверот и хардверот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
