ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК
вели (гл.) - друг (прид.)
„Никогаш не нѐ напуштил, тој е на земјата!“, велат едни; „во најдобар случај, глупаци, тој е само над“, велат други.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
— Ох, каква среќа, велат други.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Балканската стварност е тврдоглава, - ми вели другиот и го крена чеканот врз мојата глава.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Вистина голема, вели друг, ама никаде не застанува во мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Ако, - велеа други. - Додека се млади садниците се садат...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Оди, ми вели другиот и ми ја исправа главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како и да е, во тој замок-каде-и-да-е, една од забавите на исто така (како и господинот Сенка) непоимливо осамениот Призрак се бескрајните прошетки од скулптура до скулптура, од слика до слика, гледајќи го (осветлувајќи го!) сето она што, на некој начин, не може да биде тој самиот; т.е. доволно згуснат за да биде форма, доволно собрани тие честички светлина (од кои е составен господинот Призрак) за да биде целина, суштество, а не некој вид на вампир осуден на талкање меѓу мртви предмети.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
-Молам? - вели другата глава на Јанус.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
-Пингвини. Излегуваат од канализацијата како некои огромни лигави полжави...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
