дојде (гл.) - толку (прил.)

Невремето дојде толку ненадејно и толку жестоко, што сосем ги изненади луѓето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тажно беше ова силно, убаво човечиште да се гледа во таква понижувачка состојба, - веднаш се покајав што дојдов толку рано.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Аааа!... (отпотпирајќи ја портата): Полека, што била таа работа што дошло толку на брзина?!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Рози, многу те сакам. Сиве овие години те чекав. Ти требаше да дојдеш порано. Но не дојде толку рано.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Прашањето ми дојде толку неочекувано што одвај се снајдов.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Исколваната неизвесност барем се препелкала да објасни зошто не и дошло толку до животот.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Бргу презрева и ако не ја исколва некоја чавка, се ничкосува како сон или како јаве, сеедно.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Марша се збуни. Прашањето дојде толку ненадејно.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Гласот ѝ дојде толку познат, толку мил и одвратен, та сакаше до живот да го слуша, и ич да не го слушне.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)