Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Попот се откажа и од ќерка си Бисера што го прибра Крлета и еднаш, кога таа отиде да го види, да му ги земе алиштата за перење и да му занесе едно грне кисело млеко, толку го налути кога му рече в очи оти тој е крив, а не Крсте, — го грабна од полицата грнето, и го удри од глава и ја истурка низ врата со полна уста клетви: — Еве откаде дуел ветерот шо ми го подветрил детето, да даде господ нека срдешница да а вати!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Е, кој му е крив оти сакаат и жените да му стожуваат снопје на некои влечипинци? — се јавува пак Милош, чиишто снопје се сметаа за најголеми.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тој сега ми кажа дека не е крив и дека така наредил воспитачот, а нему му рекле да си ја гледа работата.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ставен под опсада на бездушни крадци пијавици гладни и човекојадци мојата душа е ставена на мета во светот будалест неуморно прета Мојата душа претрпе стрес неправди безброј, понижувања, бес гази ја , ништи ја за сѐ што е крива еве ја тука повторно е жива Во душата моја се сееше чемер бескрајни лаги од секој лицемер мојата душа се навикна да трпи гази ја, ништи ја повторно се крпи Душата моја е жива и спортска трча на долга стаза маратонска неуморно скока на животна пречка гази ја, ништи ја ќе остане вечна

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

- Не верувам дека е крив, но тоа нас не нѐ интересира, господин управниче, - рече Гоце.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Прво да видиме кој е крив за сегашното востание на кого паѓа најголемата одговорност за него?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ферментира стравот, срам и проклетство ме обземаат.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Бев бесна и лута на целиот свет, но повеќе не е важно кој е крив или можеби никој не е крив, свеќите на божиќната елка повторно некаде ќе се запалат и мирисот на дивите костени ќе биде посладок од кога и да е порано.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

А се што срцево сака беше одалечено не повеќе од половина час возење до едноставен убав свет создаден само за мене, односно пријатно место за создавање едноставна убавина и нема да дозволам некој да ми го украде.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Јас го изгубив сопственото „јас“, тебе ти го подарив сопственото срце, душа и име, не знам кој е ден ни месец, водам борба со себе и се презирам светот, како целиот свет да е крив.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Братучедите чекаа некое време. Шишман гледаше во Србина како да чека да види дали нешто е крив или не.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Во Париз имаат Триумфална капија, во Лондон Биг Бен, во Прилеп Могила на непобедените. Ние, Скопјани - шмизла! Ееее, после друг ни е крив.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

НАЦА: (Влегува.) Проштевај, чорбаџи, саатот е крив...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

НАЦА: Сум ги исчистила, чорбаџи, еве ги.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Кој му е крив ако има проблеми во гимназијата?

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Никој не ми е крив, велам и одам по жени.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Честопати се гледаме како секој да му е крив секому.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ние се грижиме за чистотата на училишниот двор, ама сметот од дворот останува на тротоарот пред училиштето. Кој е крив?

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„Работиме за да ги поправиме грешките на некои од нас. Нема корист да истражуваме кој е крив...

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Господ ли им е крив што немале среќа како на Пелагија!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Само не можам да се ослободам од прашањето што постојано ме гризе - кој е крив?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Кој му е крив на Нероден Петко што заскитал низ непознатиот свет пред да се роди?!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Го говорев и тоа што беше напишано и тоа што никогаш не ми паднало дотогаш на памет. - Ох, молчи, молчи, брану див, кажи во овој случај кој е прав, кој е крив, - и, се разбира, вчас стивна бранот, настана една долга пауза, крајбрежните води тивко шумолеа, божем, го предеа платното на вистината, бело, а отровот, невистината се претвораше во малечки, црни меурчиња што ништожно умираа на брегот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

- Умрете, умрете, бев немилостив, овој оган, ова срце што се пали, проклет да бидам, еден ден бел-сив, ќе се види кој е прав, кој е крив!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Носи наочари и носот ѝ е крив, ама не е битно.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Пак не знаеше дали дедо му е крив или не.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тате, жими мама, вистина ли е крив дедо?...

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А може и да е крива, вели оти надвор од постелата и надвор од собата, јас сум здрав маж. Ќе заскочам и јуничка и јаричка, вели, и коза и магарица, вели.