кара (гл.) - со (предл.)

— Ќе се караш со некој, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЉУБА: Да, бргу ќе одам. Веројатно, ние уште ќе се караме со Аљоша.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кметот, тој што се караше со војниците, седеше уште таму, ама сега заспан.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Кандилата се занишаа и иконата од свети Илија почна да трепка со очите“, — тврдеше маѓерот Стојко Попов, кого нарочно Стале го поведе со себе во црквата да присуствува и да биде свидетел колку е „посветен“ дедот Стале, кога може да се кара со самиот свети Илија, та дури и кандилото пред неговата икона може да му го искрши.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не може човек да се кара со никого.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ќе се свртам, никој нема, а јас сѐ нешто си кажувам, се карам со некого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кметот долго се караше со татко. - Сте го навредиле даскалот – пиштеше тој – сте го посрамиле селото, ете, што сте направиле.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дури и почна да се караш со мене за некои безначајни работи. Но, тие работи ми пречеа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Поначесто се карам со нив. Ми велат оти Св. Петар клучоносецот ми одредил добро место и дека тие се немошни, речиси беспомошни.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)