Од таков систем, социјализмот одамна веќе беше избегал, како изгорен од пламени јазици, кои само што се зададоа од подотворената уста на капиталистичката демократија, ги натераа на бегство и младите од својата сакана земја Македонија.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Накратко, сфатив дека тој, нормално, ќе биде натеран на едноставност, ако не и свесно наведен на тоа по сопствен избор.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Некои не можеш да ги излажеш, што се вели, и да ги натераш на измислена борба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога нервите му беа испокинати по долгите часови сослушување, дури и ваквото преколнување можеше да го натера на тажно липање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Било ставено за да го сочува само сонот дека сѐ уште може да се продолжи да се оди, но и за да утепа токму со тоа, за да увисне, или барем да натера на папсување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Диме расправа што го натерало на печалба. Се одделил од татко му.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Потоа новите жртви на неговиот народ натеран на нови селидби и на светско расејување што продолжило и наредните векови од новото време.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
А фашистот Ернст фон Саломон вели: „Не се бориме за народот да стане среќен, туку да го натераме на неговата судбинска линија”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Не ја натераа на тоа познатите драматични настани, туку некое необично чувство што ја обземаше додека лежеше на своето легло од сено, во плевната.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)