ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

„Нека му е на помош“. „А жена му и децата не се турчат?“ праша кадијата.

Што стана? – со треперлив глас го праша кадијата Јунуса не отпоздравувајќи го и не слушајќи ги поздравите од Рифата и забитот, што влегоа по него. – Готови се кади ефенди, готови! – Готови? – радосно викна кадијата и се стрча кон Јунуса, го прегрна, го избакна и почна да го тапка по плеќи: – Бравос, бре синко Јунусе, бравос!

Вака, ќе му кажам најпосле – и сакаше да стане и да излезе, но се присети нешто и плусна со рацете: Влезе гавазот и со вообичаеното темане поздрави. – Бујрум, кади баба. – Тука е Суљо-ага, Акифе? – го праша кадијата. – Тука е, кади баба. – Ја бргу викни го да дојде!

Ја да ја слушнеме сите ние овдека па да ти поверуваме – го праша кадијата раскажувачот.

Кадијата зашета низ нив, галејќи го секое по главата, a по него влегоа низ деца и другите агалари и тие љубезно насмеани, галејќи и почнувајќи разговори поединечно и со групи. – Тебе како викаат бре малечок? – го праша кадијата Ангеле Сирмев, мазнејќи му ја бујната црна коса.

За сите одговори Ајша: – Го чекаат добриот кадија да ги погали. – Само да ги погали? – божем ја праша кадијата Ајша и почна со ред лево и десно да ги гали младите жени по бујните коси.

Ама многу тегава – ја праша кадијата субашицата Ајша и стана од диванот, та тргна кон неа. – Ништо не бидува, кади баба.

Арно бргу, машала, свршивте работа? – го праша кадијата насмевнато уверен дека Суљо-ага, буљукбашијата, на вчерашната казнена експедиција, или ги дотерал мариовските бунтовници, или пак нивните глави му ги донесол, та да се ослободи еднаш од тие пезевенци.