рие (гл.) - во (предл.)

Трпки лазат по телото, навираат солзи: неискажлива тага!...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само срцето боли. И мислата како сврдел рие во мозокот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А длабоко риев во жената која сакаше да исцица се од мене.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И ете ти го таму Гаро, песот на Симона, душка околу и рие во земјата. Мрш, му велам, скоту еден!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- потврди Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кире, со клечка долго чепка и рие во земјата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Додека сите му ја стиснуваат раката на Димостена, а најсилно Чана, Пелагија во себе си зборува Ете што било она што ми риеше во градите! Средбата со Димостена!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Изгревот затоа што од првите до последните зраци риеја во каменестите планини, а заодот затоа што од последните до првите зраци, истоштени, гладни и жедни покрај вода честопати беа будени и терани да ги слушаат лелеците и криковите на тие кои ноќе беа тепани, горени со усвитена жица, давени во кофи наполнети со човечки нечистотии и дење изложувани на потсмев.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)