ги (зам.) - бере (гл.)

Настапуваше богата и плодна есен... Кукушаните веќе ги береа лозјата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Клекна и почна да ги бере делумно за да му мине времето, но и поради една нејасна желба да има букет цвеќе да ѝ го понуди на девојката кога ќе се сретнат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе ѝ принесевме сини цветови што ги брал Александар Македонски покрај Златна Река Таа ќе речеше: тие цветови веќе сум ги носела в пазуви...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Во времето кога маслинките дозреваа, илјадници работници од блиски и далечни краишта доаѓаа да ги берат.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Покрај неа се наоѓаше старо решето во кое ги береше паднатите круши.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И Патрокле (нека му ги бере гревовите ортакот) ги брои тука деновите, ги дели ноќите со виновниците и со од мајка неродените. Сѐ заради ортакот - „човек лукав и вреден“.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По мирната видна поврнина, извртени на грб, се белееја многу риби, замелушени од експлозијата. – Гледаш ли? – гордо рече Беличот, кога почнаа да ги берат рибите.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И откако нему му се поврати здивот, тие го замолија да им ги каже имињата на сите растенија што ги приготвува, каде ги бере, на кои места и во кое време.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Колку сакаш, бабино, нема кој да ги бере.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
НИКОЛАЌИ: (ги бере рамењата).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Новосељ пак е едно било, истото било кое од Загорни се спушта до Бујклиев Камен со Сридорекот од едната страна што ги береше водичките од Серкови Страни и Ракито, од Шопар и Буквиц и Араиљ од другата страна со водичките од Брајка и Кузовот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ја видов и планината; и ливадата на која растеше чајот ја видов; ги видов и капките роса што стоеја на цветовите; и девојката со селско руменило на образите – ја видов како ги бере китките чај; се заљубив во неа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Змиулеста планинска патека А во зеленилото жарчиња од јагоди. За жедта најсладок залак Додека ги береш усните ти се палат.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Така. Те видела жена му на клисарот. Доаѓа овде и колне: „Не сакам да ми ги бере.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Пченките пожолтеа. Мацковчани почнаа да ги берат и пченките.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А тој, пустинскиот, отров да му се, им се наврти и ги бере“.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Господару! Господару! Децата ги берат и гранчињата! -викаа тие. - Што? Гранчињата! - грмна Мегалон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во времето кога маслинките дозреваа, илјадници работници од блиски и далечни краишта доаѓаа да ги берат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)