ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но само тој контекст не одредува како дејствуваат геј-културните практики и какви ефекти остваруваат.

Машките геј-практики, значи, се сфатливи во контекст на поширокиот систем на меѓусебно поврзаните културни вредности што колективно ги дефинираат и личниот и општествениот идентитет во рамките на современото американско општество.

Како што е срочено во уводникот во ТОНИ, „Не мора да си отворено геј за да бидеш навистина настран“.

Темелната колебливост која, изгледа, ја имаат текстописците одговорни за фељтонов околу тоа што е геј-културата произлегува од една основна и карактеристична неизвесност: дали геј-културата упатува на настрани артефакти создавани од самите настрани или на дела од главнотековната култура кои ги создале хетеросексуалци, а кои настраните потоа ги присвојуваат за сопствени потреби и кои во текот на тој процес ги настрануваат? ‌Фељтонот во ТОНИ ја става оваа дилема во преден план со тоа што вметнува и анкета, упатена до читателите, која се вика „Што е погеј?“

А таа е едноставна.

Ниту неповратно да се смести геј-културата во минатото. ‌Премногу е лесно да им се потсмеваш на ТОНИ, признавам, а мене целта сигурно не ми е да се потсмевам – тоа ми е само пакосно, ќефлиско излетничко скршнување од патот кон главната порака.

Ајде сега да резимираме како функционира тоа настранување во случајот со геј-женственоста.

Уживаа да ги присвојуваат и да ги настрануваат делата од главнотековната, хетеросексуална култура.

Културната практика на машката хомосексуалност честопати се стреми да создаде посебен, дисидентски однос кон хетеронормативните културни вредности, еден нужен и решителен однос кон нивната доминантно сексистичка и хетеросексистичка кодираност, како и да доведе до нивно особено, перверзно рекодирање – односно да ги настрани.