Со свечен тон, тој ги украсува „ неважностите“, а со шеговит најсериозните вистини, разбивајќи ја со тоа тврдокореноста на кралското „мојата вистина е вечна“.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Овие восхитувачки компјутерски создадени геометриски форми ги украсуваат речиси сите популарни книги и текстови за хаосот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Оние кататоничните ги украсуваат парковите...
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не го сторив тоа ни оној ден кога свесно одбив да бидам „унапреден“ во доделувач на пофалници и на други одличија со кои ќе требаше да им ги украсувам градите на оние поединци од стадото кои ќе прифатеа дека единката нема потреба да размислува за појавите и настаните за кои Партијата има одамна веќе стокмено одговори и распишала рецепти и правила.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Да не прозвучи суетно но јас навистина сметав дека и во крутите околности на системот постојат прифатливи решенија за онаа личност која ќе соумее да се постави така за да може да се придвижи и надвор од правилата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ги раскажуваше и убавите и грдите нешта, зборуваше за татко си кој сликал минијатури на плочки кои потоа ги украсувале кујните на богатите; тој умеел не само волшебно да слика, туку и да им раскажува приказни на своите деца за насликаното – за петелот и кокошката, за ветерната мелница и кравата, за млекарката и реката кои се појавувале на плочките под неговата рака.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Понекогаш се опијанувал и ги претепувал децата и сопругата Ана, која тогаш заработувала рибајќи ги подовите во семејствата на богатите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Зафатија луѓето гробовите што подобро да ги уредуваат, надгробните плочи и крстови да ги испишуваат со најлични букви, да редат слики на покојниците, да ги украсуваат со ангелчиња, со гулапчиња, со светци, саксии со цвеќиња.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ружата ги украсувала персиските дворци.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)