го (зам.) - олабави (гл.)

Во одеднаш разбудената ноќ околу него тропотеа чекори, лаеја кучиња, пискаа женски гласови, пцуеја мажи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И откако го поминаа Бит-Пазар Пелагија го олабави грлото, дозволи да излета првиот збор, рече Денеска почувствував и радост и болка во исто време, мајко Персо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Го олабави прстот од чкрапалото, исцрпен, се бореше за здив, му се чинеше како точно во срцето да го клоцнал коњ.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Патем, со слободната рака нешто ѝ разјаснуваше, додека таа, така барем се чинеше, го молеше да го олабави стисокот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Коста ту го притиснува, ту го олабавува педалот за гас и притоа џипот потскокнува или сосем се смирува, а Високиот не може да си ја одржи рамнотежата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И сѐ додека пред себе отвораше видик, таа се загреваше и толку се стопли, што ја откопча јаката од излитениот шинел, го олабави појасот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но сега тешката железна рака милостиво го олабави стегањето на неговите гради и тој повторно тивко си го слушаше срцето и тоа сега не беше како тапан што бие, туку беше како треперлива птица што удира со своите слаби крилца во ѕидовите на кафезот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Има многу отменост во однесувањето на момчињата - рече таа и во истиот момент сетив како нејзината дланка го олабавува стисокот на мојата подлактицата а потоа, со истата рака, почна да им мавта на момчињата качени на дивиот костен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Му се обрати на Високиот: - Ама говорче, топ!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)