ми (зам.) - говори (гл.)

Во куќата сум незабележлив. Се сопнуваат на мене, ме кошкаат и никогаш ништо не ми говорат.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Еве, и суетата спласна, па стојам пред тебе и гол сум регрут додека чекам - дали е слободно уште она место на градилиштето за кое ми говореше?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ми говореше дека кога го исцлелил болниот од Кападокија, и кога овој му ја дал штичката како подарок, првпат узнал дека постои и писмо на дрво.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го потсетив за ловот за кој нејасно ми говореше.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
О, блажени, устата не сака да ми говори, раката одбива да пишува што нѐ снајде потем.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа почна да ми говори за детството и за младоста на Мајка Тереза.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Обајцата ми говореа дека тешко се живее во нивното село.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ќе се пресрамам и ќе се вратам од кај што сум дошол.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Презафатен сум, ми говореше а јас сакав сѐ и знаев сѐ.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)