некој (зам.) - несреќа (имн.)

Како некаква бездна да зјае помеѓу оние кои меѓусебе се сметаат за нормални, и оние кои нормалните ги прогласиле за луди.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Распрашај се“, му реков, „да не се случила некоја несреќа?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога синот исчезнуваше во зградата, мајката стануваше, и лицето веќе ѝ беше потполно изменето (како на него одеднаш да се спуштила некоја несреќа, но не нова, тукушто дознаена, туку некоја долга несреќа, која веќе не предизвикува ужаснување туку се носи со некакво помирување кое во себе има само мачнина), и со уморни очи, и исто такви движења, се упатуваше кон излезот од Гнездо. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Игуменот продолжуваше да им раскажува дека сѐ некоја несреќа го следела манастирот: токму кога ќе завладеела благосостојба во него - ќе зафател пожар и сѐ ќе збришел.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Секогаш било така, а најмногу кога ќе имаш некоја несреќа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Цела недела едно момче што го примив кај мене, го нема.“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Благите падини - првата спрема исток и југот, блага и сончева, другата спрема западот и северот биена од студените ветрови, биле, можеби, најпогодни во одредено време да се избегне некоја несреќа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
„Ете, ти се јавило“, ми вели деверот. „А како мислиш дека ми се јавило?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како во некоја несреќа, да умрел вајарот кој те вајал.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)