тебе (зам.) - ќе (чест.)

Стрчна жена му, мајсторите, го фатија, му ги тргнаа пакетчињата динамит, и го молеа, го смируваа да не фрла повеќе, но тој како подивен, како бесен напињаше со сета сила да им се отргне од рацете, 'ржеше со забите како бесен викајќи: - Уште еднаш да се јавиш, брате, и тебе ќе те разнесам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
На оваа нива грутка од тебе ќе посеам класатка да никне со неа внучињата да ни ги храниш.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
- Точно, тоа и тебе ќе те изморува, - реков; се сетив: - Да нацртам нешто тажно и да ја разжалам сенката.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Во исто време дојдоа куририте и го викнаа командирот Леко. Тој отиде со некој страв.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Вака, животот ти е сигурен, а и тебе ќе ти потврлиме некоа коска.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега ние тебе ќе ти наредуваме, а не ти нам. Јасно!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Еве, и пред тебе ќе го прашам: - Како се викаш, душо?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Не биди досадна! – ѝ свикав. – Немаат друга работа, па тебе ќе ти се пикаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Астиномот го викна кумот во куќата на попот и со наредувачки глас му рече: - Ако детето го крстиш Митре, тогаш тебе ќе те прекрстам и на крст ќе ти ја истрижам главата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Разбра или не разбра, ќе ми вели. Ако не разбра, и тебе ќе ти речам: пире, пире, и ти ќе влезеш во купчено, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едно момче тамам на време било за женење, арно ама си било сиромавче, тики не можело да се жени, чунки си немало парички за свадба да си праит и да се женит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
За тебе ќе се зборува.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Ја одмеркав кратко и ѝ одговорив: - Не вреди, тој е студент, за него ние сме „мрсулки” и „мочли” – а во себе си реков: Па, тебе ќе те запознавам, погледни се каква си, знаеш ли ти каков е брат ми и какви девојки се вртат околу него?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Спаијата земит од десет едно; тебе ќе останит девет. И тој ред му е.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Многу им се допадна. И тебе ќе ти се допадне, сигурен сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Овој Трајко ништо не крив мене. A ти, Куле, лошо стори што фати коњот да дојде тој пезевенк, ама, и тебе ќе простам ако не излезе лав на мегдан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мудурот се поослободи и нешто се присети та пак плусна со рацете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти се колнам дека и јас тебе ќе те убиев во првата година од нашиот брак ако поверував во такво нешто за тебе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Ти ли си тој пеливан? - рече цивилот. - Ние тебе ќе те научиме!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ој ти Хатиџе анумо без фереџе за тебе ќе потрошам едно цело чекмеџе бегалка те грабам кај мене во Цирих ќе водиме љубов на кинески тепих
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Додека бевме во Бањи беше спомнуван татко му, Иван потпрашуваше, но овде, во градов, не верувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој цар бил најпоганиот на векот, триста лошотии правел на рајата своја: од што ќе му текнело, тоа ќе сторел.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мила, тебе ништо не смее да ти се случи, јас ќе ти помогнам, со тебе ќе бидам сè додека не заздравиш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас сега ќе наредам деврие низ селото, караули по сите патишта, а еден чауш лично кај тебе ќе караули.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Излезена од саќето на муграта, или од пламенот на лозовите прачки: Најпрвин мирисот нејзин ќе осамне како слутење, дури потоа ќе те обвитка во проѕирна коприна облакот, а сетне засекогаш со тебе ќе остане пепелта на нејзиниот отсутен допир.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Или јас тебе ќе те убијам, или сама ќе се убијам“, му рече еден ден кога Полин наполу го отфрли лебот и другите јадења и започна да ја засмрдува куќата приготвувајќи јадења од разни растенија што така диво растеа во природата: штавеј, блостурци, див спанаќ, лобода, ардукли, киселачка, разјан, зајачко зелје, шумска салата, мајорок, чубрица, дрезга, мечкино грозје, рајчица, шафран, жолта месечина, пиперица, горчица, див лук, брашнарка, граорка, гомбел и др.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ама ја прифатив нејзината шега: „Растам“, реков, „ќе дојде колце на тркалце и тебе ќе те надраснам!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тивко, на уво, ми вели: - Бреза, Брезичке, биди стрплива, немој да “давиш”, утре јас специјално за тебе ќе го распостелам, сега оди легни си, а наместо приказна, ќе ти раскажам некои многу интересни нешта поврзани со килимот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нѐ распоредија кај селскиот одборник, а јадење немавме и легнавме гладни, а не знаевме ни колку ќе се задржиме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
ЛУКОВ: Јас сепак мислам дека за тебе ќе е најдобро, ако го земеш писмото и му го однесеш на Иванов.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Само гледај сега и ти ако разбереш нешто, по пиле да знајш да го чиниш абер, оти и тебе ќе дерат кожата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако чекаш многу, ќе те изгази времето, што се вели, преку тебе ќе помине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа подробност можеби тебе ќе ти потреба при твојава репродукција.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Откако неа ќе ја откриеш, за тебе ќе нема веќе тајни.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Патем додаде: „Така ќе оставиш белези за себе, а тебе ќе те нема.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но овој му свика: „Не може; и без тебе ќе го закопаат...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тебе ќе те слуша агата оти ти биле мали снопјето!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го нашла на средсело и пред сите луѓе беше му рекла: „Јас тебе ќе дадам градината, нивата сосе оревите, црниците, куќата сосе црниците, пари не сакам да ми платиш, бакшиш ти ги оставам, само ќе гледаш чешмата да не секне.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
СЕЛАНЕЦОТ: Шамија нема на глава.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога сега би имал деца нема да знаат каков си бил кога си имал коса!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Ашлаку неизмиен, рекла. - Кој тебе ќе те пушти да брцаш во мед за да си ги излижеш прстите?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ТЕОДОС: Море, јас тебе ќе те удавам во бунаров! Леле, јас сиромав, што дочекав!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Ќе ти се јавам“, рече таа. „Важи“, реков и ѝ ја упатив својата најширока насмевка. „И јас тебе ќе ти се јавам“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Господи, имам видено и полоши работи од таа“, ѝ велам, „па еве, се живее некако“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ѝ се пристори дека го слушна гласот на политкомесарот кој скоро пред неполни четири месеци, таму на ливадите на Арена им велеше: - Ако не убиеш, тогаш тебе ќе те убијат!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Добро, кај водениците и во Бањи со Иван разговаравме за сешто, но овде, во градов, разговаравме најмногу за школувањето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас тебе ќе бидам нов нунко и ќе крстам на моето име – Арслане.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И тебе ќе те повлечам! Крај. ...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И тебе ќе те посадев помеѓу сарделите и кактусите доколку не ми никнеше на едно подруго место (а и опасно е, не дај боже, небото да се боцне од тебе).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
При втората средба се запознавме подобро.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Тука ли е Ване?“ - слуша како ја прашува мајка му. “Тука е но лежи болен. Има грип. Подобро е да не влегуваш зошто и тебе ќе те префати!“ Вратата тропнува, се затвора.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сега и тебе ќе те проголтам!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Таа и тебе ќе се обиде да те грабне, ќе видиш! Не затоа зашто ѝ се допаѓаш.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Лај, лај колку сакаш, ама тебе ќе ти гние грбот како на магарицата наша, јас пет пари не давам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со смеење заврши работата. - Ова доаѓање, кај тебе ќе го паметиш, Крстине.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Така тие го сардисале гратчето со пушки и топови: истрел - крик, писок на сабја - писок на пресечено грло.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Спакувано Тоа што е пред тебе ќе биде таму и после тебе.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Кога се има сето ова предвид, а Трајчеица не беше поглупава од мене, многу добро ја познаваше Рајна, но тоа почна да ми се разјаснува малку подоцна, Трајчеица не ја доведе кај мене и кај татко ти желбата да ја оцрнува Рајна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако влезе дури тогаш и тебе ќе ти го видам алот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Покори се безропотно, Онисифоре. Го определувам другиов да ги води запрегите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Каква ќе биде таа прошетка ако само треба да те погледнам па да ми биде јасно дека со тебе ќе ми накисне душата, СОЛИЛОКВИУМИ водата ќе ми се лее низ вратот, кафеаните смрдат на влага, и скоро сигурно ќе е го забележувам нивниот притисок, непрекинатото уценување на секој чекор, како да ти завидуваат, сакаа однапред да те омаловажат за да ја загубам желбата да го дочекам твоето доаѓање, да излезам со тебе.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тебе ќе ти донесам еден олкав чибук (ги раширува рацете) да седиш најгоре, да пушиш тутун и да даваш команда!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И тебе ќе ти прави така ако си вака немирен...“
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
На Иван му ветив дека лично ќе се заземам околу префрлувањето на пензијата на мајка му на негово име, а му ветив исто така дека ќе се распрашам под кои услови може да добие и стипендија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Фрлајте бумби, патрони, до еден да изгиниме, в раце не им се даваме! Сестрице, Мукос планино, од тебе ќе се делиме!
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Човек кој од тебе ќе направи подобар човек, подобра жена.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
— Ами, ако ги фатеа криминалците, ми велат, знаеш дека и тебе ќе те приведеа?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш ќе бидам постојано крај тебе ќе бидеме само јас и ти Вечни љубовници....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
А јас тебе ќе ти нацртам нешто смешно.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Кога ќе завладее несреденост во намерите не треба да се надеваме на сериозна помош од страна на мислата зашто често се случува желбата да изгуби рамнотежа токму на тие неусогласености.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но Арслан му го предаде и него на Рушидчауш и овој го затера кај поп Димитрија и другите одделени селани, кои веќе беа изврзани со ортоми, та и Главчета го спетлаа заптиите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Цревата повторно почнаа да ми кркорат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се престоруваш земја и камен. И длабоко со тебе ќе пропаднат нашите грстови вода за да остане пусто ова распаќе без корени и без деца!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Во виенското списание Transit некогашниот славен полски дисидент Адам Михник во текстот со наслов Во сенката на Сократ пишува за националниот идентитет во модерното општество и ова го заклучува за денешната улога на интелектуалецот: „Држењето до вистината и воедно следењето на барањето сѐ околу себе да се анализира и секоја идеја на моќниците на овој свет да се изложи на испит - таквиот став за интелектуалецот значи: го прифаќаш тоа дека ќе станеш објект на навреди; мораш да сметаш со тоа дека луѓето за тебе ќе шират злобни гласини - дека ја презираш сопствената земја и ги предаваш националните вредности.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Божем царството е твое, та везден тебе ќе те слушаме.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Може тоа и тебе ќе ти користи“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога ќе завршиме со тоа, луѓето како тебе ќе мораат одново да го учат целиот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сега мене ме спростревте на маса за мајтапење, ама имај се на умот, и тебе ќе ти дојде редот“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Збогум, дену. Со тебе ќе бидат закопани и моите спомени, желби.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тебе те видов за првпат, татко, и тебе ќе те испоганам, за веднаш да умриш, за што си сторил - да најдиш.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Инаку тебе ќе те гризнат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Врз тебе ќе фрлат шепи испечена и испогазена земја или ќе те покријат со малку суварки и малку гранки зелени скршени на брзина или камење ќе фрлат врз тебе...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Како си, малечок“, најпрвин мене ми подаде рака.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сѐ во тебе ќе биде мртво.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- И јас со тебе ќе појдам, ќерко, двете да го бараме Трајана на Б е л а с и ц а...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Јас тебе ќе правам еден добро како ти што служи мене четири години.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Луѓето што ќе бидат во твојата тајфа од тебе ќе чекаат леб.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Везењето го почнав на полна месечина, по редот завезов три парчиња - едното го фрлив во Серава да го однесе, другото в огин го изгорев, а третото парче, еве мајстор Миклош, сега тебе ќе ти го дадам, оти таков е обичајот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јузбашијата овдеки ќе земит гајлето да довардит нас двајцата, — го утеши Арслан Трајка и му стави до знаење никому да не кажува за разговорот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тебе ќе те викаат и ќе бараат од тебе да признаеш нешто политички. Ама ти нема да им признаваш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Инаку, бев срамежлива и додека седевме со Добрила, станав: Јас ќе пробам!, а таа ми вели: Немој, тие се војници па не можат да погодат, а со тебе ќе се потсмеваат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потребата да се свртиш за да погледнеш што се случило и што останало зад тебе доаѓа дури тогаш кога пред тебе ќе се испречи ѕидот на времето...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во советот влегува и потсовет дека долна облека или гаќи никако не се носат зашто кој тебе ќе те чека да се соблекуваш... значи паѓа во вода онаа старата дека, ако треба, леб нема да јадеш ама добри секси гаќи мораш да имаш, затоа што тие сетики и леб ќе ти донесат, нели. Ви текнува?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кажуј кои сет лошите луѓе или и тебе ќе обесам како оние магариња таму.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оф, веќе го забележав тоа! Туку така, од пакост, или по порачка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ме викна командатот на баталјонот и ми рече: Милке, тебе ќе те преправиме во селанка, ќе те качиме на еден коњ, ќе го товариме со дрва и ќе одиш во Прилеп, божем продаваш дрва, за да видиш каде е непријателот и да се распрашаш со колку оружје се наоружани.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Луѓето се бореле и со нокти и со заби, за една глава барале две: на малите народи една глава им е поскапа од три непријателски; ќе убиеш тројца, четвртиот тебе ќе те доака; ти гниеш во гроб, тој делка дечиња - тројца браќа му загинале, четири дечиња ќе изделка; ти ни род ни пород, тој сѐ може.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
— Добро, ми велат, тебе ќе ти даваме телешко.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бегај, Небеска, си велам, оваа и тебе ќе те легне, ќе те кутне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѓубре едно. На тебе ќе остане светот. (Пауза)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Да го видиш она што се вика темна луминозност, зашто тоа сега тебе ќе ти се појави, и не ја одбегнувај таа луминозност ни поради радоста ни поради стравот што можеш да го доживееш.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Таму ти е сиот ум, - тој ти вели, сонце, зрак, или ангел, враг, а ти си мислиш, пекол, мрак, арамија, подлец, крадец, од тебе ќе учам ука, така не било, ако сакал цел живот неук и слеп да останам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Со него и тебе ќе те благословам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А тебе ќе ти платам со зелени доларчиња.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе видиш и ти кога ќе нè стигнеш нас, и тебе ќе ти даваат таков лек. Затоа не ти даваме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се уште ти се радувам кога секоја капка дожд ќе падне на моето лице, кога зората ќе ми ги разбуди спомените, кога копнежот по тебе ќе ме обземе, кога будна сонувам, кога во мислите, во срцето и душата со тебе заспивам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нурни во внатрешноста на сопствената урна Ќе видиш животец в куп собран Помалку вреден небаре грашок зрна Засрамен од вистината, со опаш подбран Погледни уште еднаш каде си втурнат, В одајче тесно, студено, мрачно Ништожно зар не, сознание мачно Но она што ќе ја одржи надежта бурна Читај го право оти е многузначно: – Од еден живот во некој друг идеш Самсарата ечи со чудни звуци Ако имаш среќа сакан да бидеш За тебе ќе зборат и твоите правнуци 2007
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
А татко ми го учеше: Абре дете, тебе ќе те убијат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кузе ми вели: Милке, сигурно и тебе ќе те викаат, што ќе им кажеш?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
— Тебе ќе ти падне главата, му вели офицерот, а ти жалиш за капата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Рековме и сторивме така.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Знаеше. Ама се правеше божем ништо не знае и ми вели: „Ќерко“, ми вели, „вечер стројници по тебе ќе дојдат!“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Добро де, не лути се – како да е возрасна, мирно ме прекина таа – раскажувај ми уште за троволите, многу ми е интересно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Овде сум, со тебе ќе останам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Те молам: пушти ме во одајата на прокобата и јас ќе видам: ќе прочитам, ќе го растолкувам напишаното и мирот во тебе ќе се всели, и во твоето царство.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога не си можел да ги совладаш на местото, или барем првиот ден, тогаш сигурно побргу од тебе ќе ги настигне некоја глутница волци и, ако се совладани дотаму, за да не можат да ѝ се спротивстават, ќе ја нахранат побргу неа, така, за кога ќе стасаш ти да можеш на наидеш на тоа место само некоја бела коска.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Токму за тебе ќе се залепи!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Е, можам да те замислам, со кацига на глава и фустанот кој зад тебе ќе се лелее како барјак низ Куманово.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И за тебе ќе се наредат, и ти ќе „скокнеш“, му реков, освен ако не претераш крајно, тогаш тешко ќе те оженат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Грета: Чека на маж ти да му помине година па тебе ќе те земе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа ми рече дека тебе ќе ти го подари кога ќе пораснеш, а јас ѝ објаснив дека, ако стори така, тоа ќе значи дека ние двајцата еден ден сигурно ќе се сретнеме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тепала, тепала, дури сите погани луѓе и истепала и откоа беа останале чесните, си прешла во друга земја и тамо потепала.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Збогум, дену. Со тебе ќе бидат закопани и моите спомени, желби.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ама тебе ќе ти кажам, бабо мила: мислата ми бега по Димета од Јошевци... се вцрви Ѕвезда.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ти се радувам зошто знам дека некаде и некогаш помислуваш на мене и слатка болка ти го одзема здивот, кога те буди мојот шепот од сонот кој ни беше одземен.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И, бидејќи не се може да се контролираат работите до мерка која се чини задоволувачка, се утешуваш дека можеби токму низ непредвидливото и низ недофатливото, се раѓаат богатите и сложени склопови кои најпосле и самиот тебе ќе те задоволат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Рајана не може харачот да го плати, а од тебе ќе се бара до акче да ни изброиш и без пари да не ни идеш пред очи. Сакаш ли тоа?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Те молам, Мила, те молам! – ја преколнував: Од ден на ден вестите за неа беа сè полоши.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Пцуј ме мене, аго ... Моите деца и без тебе ќе знаат утре, како сирачиња, што е зулум.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се разбира откако тебе ќе ти биде одземена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А јас пак сакав да те подготвам тебе, се плашев, дека тебе ќе те фати хистерија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Нешто се тресе во водата ладна стружанка млада широкоградна камен од бубрег во бешика спадна голем ко орев го измочав падна Во Струга сакам и плажа да имам да не плаќам данок пари да зимам езеро чисто јас да благословам нелегално пастрмки со мрежа да ловам Оф леле леле либе ле Дримот ги лади јајцата две виршлата веќе одамна се свари за тебе ќе пишам на старост мемоари Донеси либе пиво од туба да заблажам душа и слатко од дуња облечи вечер свечена руба од сите ороспии да бидеш најубаа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
„Растеш?“ Мајко мила, се вцрвев толку што ми се пристори небаре ушите ќе ми расцутат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- А што ќе загубам, ако ме отепаш, велам, тебе ќе те загубам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
СЕЛАНЕЦОТ: Та, ако не ја тепаш, таа тебе ќе те тепа... И има право сиромашката.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Викав на глас, со надеж дека до тебе ќе стаса моето ехо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Слушнав домаќинот ѝ велеше на ќерка му, таа беше на возраст од околу четиринаесет години: Сите, утре рано да станете, ќе ја викнам тетка ти да меси леб за партизаните а тебе ќе те разбудам водата да ја згрееш.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
По тебе ќе дојдиме јас и Трајко, а Андон, Стојче и Најдо ќе а сардисаат кулата од сете три страни.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе си одиме дома ќе ја запалиме со се болвите, а тебе ќе те ставиме да спиеш на волнена постела.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Моите колеги и пријатели од Битола годинава организираат по тој повод средба на пензионерите во Планинарскиот дом на Бегова Чешма, па мислев дека тоа и за тебе ќе биде интересно.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Секако тебе ќе те побара Ефтим „Трупалено“. (Лицето и се зажарува, а градите и играат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас ги гледав и се јадосував зашто промашуваа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Водите уште посилно бликнале од чешмурките.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ми полазија морници низ телото, како оние кога пред тебе ќе излезе големо куче, без да знаеш оти ќе те нападне.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Такво е значењето на тој прстен и јас верувам дека ти некогаш ќе дојдеш, или во Гоа, каде што сме во текот на зимата и пролетта и ги продаваме кашмирските килими, или можеби во Кашмир, каде што твоите не биле, а рекоа дека толку сакаат еден ден да дојдат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама тебе ќе те испратам до Самовилската ливада и до езерцата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Не смеј се бре, како улав пред прст!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Некаде по 23:00 часот јас објавив дека ќе си одам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Другите останаа во Крстец. Тој ден останавме таму на позиција.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој тебе ќе ти даде по тилот и по ушите за тоа “онака по душа”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И затоа тебе ќе ти речам - првин тебе: дедо ми.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ако се вратам жив и здрав, пак тебе ќе те земам… Се разбира, ако ме чекаш…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
- Ќе те чекам со чеканот на маж ми што го исклоцаа за да се собираат во кундале над мојава глава, се разгневила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Она што јас го видов“, вели „и тебе ќе те изненади“. „Кого го виде?“ „Ролан“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еве, и пред тебе ќе ги повторам сите поединости од моето однесување во врска со настанов, и тоа по редоследот на случувањата! А ти, ислушај па пресуди...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
— Тогаш од тебе ќе барам една услуга: да ми сториш абер, макар по пиле да знајш, ама да ми јавиш кога ќе тргне за в град.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Тој палјачо не е сенка, - рече Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
„Не можам да ти опишам какво мачење за мене беше претходното излегување“, рече таа, гледајќи во својот сладолед од чоколада и мока.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога тебе ќе ти заповеда логотетот да сочиниш писмо поарно од мене, тогаш ставај во него сѐ што ти е нужно“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од тебе ќе барам да ми доаѓаш на гроб и да ми палиш свеќи, зашто те исчував како што треба. Дај ми го сега Павле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)