ѝ (зам.) - навира (гл.)

„Тоа е кондом”, липаше и плачеше толку силно што кимоното ѝ се отвори и можев да ја видам контурата на таа работа врз испапчувањето на нејзините пупки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А солзите во очите сами од себе ѝ навираат, ѝ ги поткреваат рамената, срамот нејзин на бело видело сака да излезе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Тоа е кондом“, рече таа, солзите ѝ навираа на очи, “докторот ми го набави... ги прават во Шведска.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ѝ навираат спомените, а гласовите ги подзема ветерот и ги сее од ров во ров од бункер во бункер, од таму ги презема и ги префрлува над трапиштата, ги разлева по ридиштата, ги подига до врвови.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Лицето ѝ се намурти и почна да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Треба да си рече оти од нас помош ќе нема, така што почнаа во очите нејзини еленски да ѝ навираат солзи, ѝ навираа така солзи и очите ѝ се полнеа како дупчиња во карпа кога се преполнуваат со вода дождовница и кога ѝ пребликнаа, солзите почнаа да ѝ се ронат од очите и да ѝ течат како на тетка Божана кога ѝ умре детето нејзино Миле на петгодишна возраст.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Горда се вслуша, надевајќи се барем дека е кај соседите, но кога ѕвончето го повтори ударот тука и Горда се стресе, чувствувајќи како потиснатата лутина ѝ навира заедно со крвта во слепоочниците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мајка го гледаше Татко в очи, беспомошно. На очите ѝ навираа солзи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Венче сѐ повеќе стануваше тажна, невесела; често ѝ навираа и солзи.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)