гостин (имн.) - да (сврз.)

Ние мисирчето го чувавме за празник, со чорбичка децата да ги згрееме, со мевце гости да пречекаме.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Можеше меѓу гостите да има и славни лингвисти, особено албанолози, но се случуваше да има од гости и од „своите”, од соседните земји во кои живееја Албанците или од подалечната дијаспора, и најчесто имаа посебен третман.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
СОФРЕ: Камо вакви гости да ни идат секогаш...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„Што ќе се напиете?“ и понатаму стоејќи праша домаќинката откако дочека гостинот да седне.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тешко е, мачно, страшно е туѓинец да си, гост да си, в својата земја таткова. Нација сме или не?
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Единственото несогласување околу брачниот подвиг, беше содржината на поканата која требаше да ги убеди нашите драги гости да донесат пристоен подарок.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Не можеш ко гости да ги чекаш в окопи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Среќко: Би требало да се навредам, но јас сум џентлмен и прифаќам критика.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Тоа и не е некој проблем. Треба само гостите да ги натерате да пуштаат вода и НЛО мувите ќе си заминат на својата планета!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)