милина (имн.) - и (сврз.)

Не помина многу време и ситното лице на Пена се рашири во радосна насмевка во исто време претворајќи се и во глас полн со милина и топлина Пелагија!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Малечката веќе се задеваше: ги прекрсти рацете на навлаката зад неговите плеќи и толку ми се ближи со лицето што авторот зад уво чувствува врачечка топлина од којашто целото тело му го обзема милина и желност, си воомјазува како ја држи во прегратка, ја навира...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа е барем нешто достижно, а каква милина и каква утеха би можело да му даде!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во истиот миг, тие почувствуваа рајска милина и блажина, небаре хор ангели да им пееја некаде од високо и ги целиваа нивните уши и души.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)