А јас сакав да живеам, да го слушам пулсот на животот. вечерва сум пијан, ми рече еднаш.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Дуќаните се со затворени ќепенци, тезгите на пазарот се покриени и затоа не се слуша и не може целосно да се почувствува зазбивтаниот пулс на ова морско пристаниште.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Современото мислење и осетливоста при регистрирањето на пулсот на нашето време останаа и понатаму негови истакнати одлики, но неговото двоумење помеѓу крајните луцидни увиди и понекогаш крајно детските, искрени и погрешни процени или пусти желби, сега се смирени со пообразложен и посеопфатен начин на мислење.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Точно беше усогласен со брзината на пулсот на планетата Земја. Се раѓаше зрелоста.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Знаејќи како се живее, ќе го следиш пулсот на живото.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Монтењ велеше дека вистинската филозофија е можеби во учењето, прилагодувањето на смртта.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Имав впечаток, следејќи го пулсот на владетелите одблизу во мојот живот, посебно во дипломатските години, владетелите, како Тито, Арафат или Бургиба, не само што самите ја немаа моќта да ја разберат и да се прилагодат на филозофијата на Монтењ, туку во своето неверување, неприлагодување на крајот, свртени кон вечноста низ владеење, најчесто го повлекуваа и народот со кој владееја.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
На Рада, на која пишувањето ѝ одеше од рака, преку играта на зборови настојуваше да го испроба пулсот на својот љубен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чанга, човек врзан за ритамот и дишењето на планината, потоците, громовите, имаше и во овој проклет град свој пулс на чувствување на животот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)