„Оставете го списокот на бирото!” - му дофрли шефот на СС единицата. „Може ли да знае нешто?“
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Порано, се случуваше, ќе намине кај Иван Иванович.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Иван Иванович е премногу префинет човек и во пристоен разговор нема никогаш непристојно зборче да рече, дури ќе се навреди ако слушне.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
За да не се добие впечаток дека јас врз нив вршам некаков притисок, на разговорот нема да бидам присутен цело време.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Со многу мака се воздржувам и се нервирам што мајка ми не покажува нервоза, а јасно е дека разговорот нема да продолжи, оти очигледно таа пред неа не сака да зборува за враќањето од иднината во минатото.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Разговорот немаше срдечен тон и одеше во некој правец што не го знаев. Но, набрзо го дознав.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И јас губам волја.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
„Да ручаме, разговорот нема крај,“ покани мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Чувствува дека разговорот нема да биде пријатен”, се насмевна есесовецот и потем стави маска на рамнодушност на лицето, седнувајќи на бирото и гасејќи ја цигарата токму во моментот кога на вратата, со паларијата в раце, се појави градоначалникот Карер.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)