Од комуникативен, доктор Миха стана скопчан; од разговорлив - молчалив, од веселник - намќорест; од човекот во движење - во сенка што пуштила корења.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Го сфаќаме настанатото недоразбирање, и веруваме дека младиот човек ќе размисли за своите грешни заклучоци а со тоа ќе извлече и соодветна поука.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ја растера влажната сенка што му паѓаше околу устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како да стрелаа по неа. И како јас да ѝ бев сенка што ја следи верно до самата смрт.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И така, една ноќ спроти Вртолум, кога ја испија со Лоте, и со ветеринарот Скрез и последната чаша за длабок сон, и кога излегоа надвор да си одат, Бандо чу како некој со копач му удира на ѕидот од куќата; на Бандо му мина гром низ телото, му удри крвта в глава и повторно му се врати оној некогашен страв во него; срипа како ѕверка; ја грабна пушката и излета во мракот надвор; свика кон сенките што се тетеравеа крај куќата и пукна; некој офна и падна; стрчна жена му од Бандо, стрчнаа соседите и ги поткасаа бузите: го видоа Лото струполен крај ѕидот; го кренаа и побрзаа да му ја запрат крвта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Јас го гледам секое нејзино движење, секоја сенка што ќе и се појави на лицето.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Се бев загледал внимателно во сенката што за момент ја зафати едно валмо светлина но ништо конкретно не забележав.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но сенката од зад ламбата како да го беше наслушнала моето размислување па таа самата побрза да објасни дека не му припаѓа на другарот Ѓурчин: - Со другарот Ѓурчин внимателно ги разгледавме изјавите на обвинетиот - почна да објаснува сенката од зад ламбата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Човекон зад светлината дали е другарот Ѓурчин“ се прашував?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)