врескав (прид.) - глас (имн.)

- Во еден друг настан не било така, - сонливо се побуни со растреперени зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во љубов топла како мраз живееле брат и брат, рапав глас и врескав глас, родени во Шумшул- град.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Се сакале толку што дури и се мразеле, да имале нозе ќе се испогазеле.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
ПИСАТЕЛОТ: „За одамна веќе познатото, како што би рекол Шекспир, - со врескав глас се соопштува“. (На репортерот.) А што имате вие да кажете, сонце мое?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Веќе и самиот буден, врескавиот глас се почувствува понижен од навредите на братот близнак, од неговата измислица.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во стапицата на ноќта врескавите гласови ги морничавеа живите; пијаните ветуваа дека на попот ќе му го скршат грбникот, не ќе купува тој и потаму женски души за шарена басма со напечатени цветчиња и пеперуги.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Штом не веруваш дека момчаков е Пуфи Паф, ти си шупелка, - се согласи врескавиот глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Божем не сум ја слушнал караницата на гласовите, му се доближив на човекот со чадор и го поздравив: - Добар ден, - ми отпоздрави врескавиот глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Јас ли? – праша врескавиот глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)