жив (прид.) - дете (имн.)

Поминала една жена од Четрок, подзапрела пред мене и рекла: господе, од небото паднало живо дете!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Какво варварство! Да се земе живо дете, да се сошие во кожа на мртовец - и тоа ќе се задуши во тоа старско детство во кое не треба да прави ништо друго освен по сопствената смрт да загорчува други детства.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Некои многу што спремаа, живо дете в раце не кренаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Порано, барем работата ја одржуваше присутна за овој 40 okno.mk - грижата за живите деца не оставаше време за мисла по умрениот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кога им е празник, нешто како Велигден, Евреите фаќаат рисјанчиња и ги закопуваат во своите визби. Понекогаш и живи деца закопуваат. Не верував.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Да беа живи децата, велам, и тие ќе плачеа за кучето, како тоа што плачеше за нив кога ми умреа, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ами ете, кога човек мисли оти а ватил рибата, она — прц! — се замисли Доста, но и се утеши брзо: „Нека ми се живи децата, та ако не ми се попови снаи'“ — и погледна во Нешка да види дали и таа нешто размислува.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тогаш живите деца се заветуваа да студираат медицина, да ѝ бидат на помош на мајка ми, на семејството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас сум ѝ првото живо дете на мајка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)