стар (прид.) - ден (имн.)

Поедноставено, телото за него е средство на духот, нешто што спаѓа во надворешната човекова природа и што е можно и треба да биде овладеано со силата на волјата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Не беше сѐ лето во тие стари денови“, рече таа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се возевме наоколу цел ден, а тој седеше на задното седиште и ми раскажуваше приказни за Холивуд од старите денови, а потоа застанувавме кај „Gour- met Chalet” да купиме стек за неговата вечера која чинеше колку една моја дневница.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во старите денови, богатите луѓе, луѓето на врвот...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Зер немаш челад што да ти поможат за ти на стари дни да си починиш?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Најпосле се согласија да одаат кај старио да го молат да му кажи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Неговиот оптимизам во однос на таа можност на стари денови беше прилично уништен.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа запишано проклетство Детство, чудесно и мирисно За стари дни сокриено Во тебе, во градината твоја, Во која се сонува и сонува И кога те прогонува Времето.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Кога чуја старците тој збор од старио, многу мака му паднало.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)