некако (прил.) - поинаков (прид.)

Лобо: Не знам, но кога те гледав во филмот на татко ми, тоа толку ме возбуди (Гестикулира со раце)...мислам, самото гледање некако ме запали.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Беше некако поинаква од сè што досега сум гледал.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, зошто е некако поинаков?
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Се ближел заод некако поинаков од другите до тој ден, како тежок, како мртов сон - до бескрај се шири и сѐ околу себе дави пепелава поплава без јасни сенки, слаба темница што ни се враќа во коритото на секнатиот ден ни прераснува во ноќ.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тешко се наоѓа сопствената куќа; и таа станала некако поинаква, портата од дворот како да води некаде другаде, дури влезната врата ја враќа сигурноста: конечно сме се извлекле од влажниот хаос, сме се вратиле во сигурноста на јасните предмети.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во себе пресметувал колку е помлад од покојникот, уште колку му останува да се поживее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Презирот на сончевата насмевка е некако поинаков, не баш мајтапџиски.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Го зафати некое неспокојство. Чувствуваше дека нешто се случува со Марија. Со нејзините нерви. Беше некако поинаква...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сме го слушнале илјада пати, ама овој пат е некако поинаков.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)