убаво (прил.) - ми (зам.)

Ме обзема магија убаво ми е меѓу розите, ме тапкаш по рамо, срцето почнува да ми чука.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Лулупешку се подига, гледајќи во девојката која и натаму спие, си ги брише рацете: - Убаво ми велеше мама – „Апсолвирај на време.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
И вистина, убаво ми рече мајка ми вчера: „Ано ќерко, поднамирви се веќе малку поубаво кога одиш на вада, оти таму се собираат момичките и жените од целово село, пак ќе те прикажуваат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А и да нема со кого убаво ми е да седам и да си ги пасам мислите...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не ти се лутам, му велам, убаво ми направи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се плашев да не заталкам. Ама убаво ми објаснивте: автобусот број 5 или 15 и право пред училиштето.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И нарцисите не сум ги расадила, ама убаво ми цветаат...“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Чувствувам: во секое делче од телото ми навлегува и топлина и свежина. Кусо речено: убаво ми е...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И убаво ми иди од топлинката, од бубачето, вели, сиот ме разотвора. Сѐ ми разминува. Ме раскопнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Убаво ми велат Јоле и Спасое: - Пази, Јоне, ти немаш много пријатеља.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)