и (сврз.) - рана (имн.)

По многу години, некаде на залез, Студен ветер кога надоаѓа од замагледните ѕвезди Си легна тој меѓу своите момчиња Прегрнат неразделно со нив: како куршумот и раната.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Конкурси на регионот, Балканот по битки и рани отворени, за убост жеден, слави. Филм, режија, поезија, драма и новинарски статии...
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
40. НЕКА Е ЖЕНАТА И КОЗА, НО СО РОГОВИ ЗЛАТНИ та кога ќе те прободе и раната да ти е мила, крвта на таквиот вљубен како вулкан татни и од секој женин убод бликнува со нова сила...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
(„Ороско“ – Поема од Артур Лундквист) ЗАПИС НА НЕКОГАШНИОТ КОМАНДАНТ „... Како куршумот и раната.“ А. Лундквист
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Зад нив под месечината остануваа да се црнеат една зад друга нивните изорани крвави траги, по кои подоцна, како уште пострвни мршари, се собираа и го јадеа сиот тој снег, само најстарите и најбессилните, на кои годините и раните, што им течеа, не им даваа да се понесат на танецот на тоа виорно, крваво оро.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Светот - свет е, а ти - крв и рана, кој го слути твојот жеден плам, и кој слути дека си фонтана кога ноќе поминуваш сам.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Времето се отвора и на прастар збор го одгатнува Лузна по лузна и рана по рана записот на душата И зошто земјата замириса на мене.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Се фатив за некој исушен корен и притаено гледав тие црни сеништа стапка по стапка како ми се приближуваат вртејќи се околу себе, скокајќи кон ѕвездите, гребејќи и нуркајќи в земи, сѐ дури одново тоа грозно завивање не ми го скрши сонот и ме разбуди со меч со кој на крајот замавнав и на себеси За да се најдам скаменет во прекрасна болка - Скршен меѓу усамата и раната.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Само по десетина чекори и раната пак продолжуваше да ја цеди својата црвена шурка, оставајќи по снегот тешки и речиси црни капки згрушена крв.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)