енергија (ж.)
На нив отпаѓа речиси десетти дел (1,38 милиони) од вкупниот број работници и речиси една третина (32%) од вкупното количество парна и електрична енергија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Споменатиот соработник на истото списание Ешвеге ја напиша во 1911 г. статијата: „Плутократијата и чиновништвото“, разобличувајќи го, на пример, случајот на германскиот чиновник Фелкер, кој бил член на комисијата за картели и се истакнувал со својата енергија, а по некое време добил доходно местенце во најкрупниот картел, во синдикатот за челик.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Помалку од еден стоти дел од претпријатијата имаат повеќе од ¾ од вкупното количество парна и електрична енергија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Пресметуваше дали ќе може да покрене хидроцентрала со својата попусто истрошена енергија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Вуча“ ќе акумулира близу 700 милиони кубни метри вода, ќе наводнува 1.000.000 декари земја и годишно ќе произведува 1 милијарда квч. електрична енергија...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Овие извори се покриени со стаклена површина од 878 илјади квадратни метри, а топлата енергија се разнесува низ многубројните оранжериски блокови преку цевки долги 150 километри.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во топките, со исклучок на највисоката, е илустрирана употреба на атомската енергија во мирновременски цели: како извор на електрична енергија, како погонско гориво за прекуокеански бродови, во медицината, индустријата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сета сила ми ја исцицуваат однадвор каде што страдаме од компромисери и подлизурковци, наместо енергијата да ни ја концентрираат кон самосознавањето.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Како таа болна интимност со раѓањето и смртта на мигот, таа отвореност кон најситната енергија да доаѓа од немоќта пред постојаното умирање.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
А сега сознавам дека границите во мене, во било кој, тие огради на самољубивоста го запираат природниот проток на енергијата.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Бев инфициран со енергија од вампирско револуционерен карактер.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Лостот во човекот се храни преку стомакот, преку енергијата што тој со храната ја внесува во стомакот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Миличок, учи да се штедиш – ми вели Хорацио, додека ми го менува облогот – Енергијата ќе ти притреба за да засакаш кога сите меѓусебно ќе се мразат и убиваат, за да се насмевнеш кога сите ќе се муртат.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Се напинам, се напинам со сета сила, но енергијата ми останува некаде во мене, некаде во стомакот, некаде во некој празен простор во желудникот, таа тамо лебди како пердушка и нема во себе никаква тежина со која ќе налегне за да потисне нагоре енергија која ќе ми го поткрене јазикот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тогаш наеднаш и по некоја среќа, водена од ненадејниот налет на енергија додека дрогата ми прострујува низ вените, ми текнува на моето гимнастичко минато и правам серија на ѕвезди и колути напред и назад.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тогаш, јазикот е срцето во телото на културата, и токму од интеракцијата помеѓу овие два фактора произлегува постојаноста на животната енергија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Зошто луѓето се обидуваат да ја убијат оваа нова дисциплина со таква енергија?
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Понекогаш изгледа дека другото искуство, она на патетичното исцрпување на мислата и на енергијата за пишување, е поново и почудесно. До каде може да оди ова одвикнување? 14 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Од експлозивната енергија на критичката традиција на деветнаесеттиот и дваесеттиот век, денес преостанаа само театрални одречувања, ритуални негации. 92 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Нам денеска ни е јасно, дека токму критичките процедури се оној метаконтролен регулатор, кој го перпетуира стариот систем, со тоа што му обезбедува непречен прилив на нова социјална енергија.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
