интерес (м.)
28. До тоа време со Софија излегуваа два весника со насловот “Автономија”: првиот како “орган на политичките интереси на христијанското население во Турција” (1898-1902), а вториот како “задграничен лист на Внатрешната македонско-одринска организација” (I -16.7.1903). Мисирков веројатно го има предвид вториов.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
26. Весникот “Право” (2.11.1894 – 13.3.1903) се печати во Софија, првин како “Орган на политичките и духовните интереси на бугарското население во Турција”, а завршува како “орган на македонско-одринските интереси”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Значи, месните интереси се јавуваат главни, а општонародните второстепени; првите се цел, вторите – средство.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но, прво, крупните германски банки се скараа меѓу себе околу поделбата на пленот, и „Дисконтното друштво“ ги разобличи еготистичните интереси на „Германската банка“; второ, владата се исплаши од борбата против Рокфелер, зашто беше многу сомнително дали Германија ќе може без него да добие достатно петролеј (производството на Романија е мало); трето, во тоа време требаше да се вотира милијардски кредит за 1913 година наменет за воените подготовки на Германија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Интересите на извозот на капиталот исто така ги туркаат кон освојување колонии, зашто на колонијалниот пазар е полесно (а понекогаш и единствено можно) со монополистички методи да се отстрани конкурентот, да се осигураат лиферации, да се зацврстат соодветните
„врски“ итн.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
За да се увериме колку е природна таквата претпоставка, доволно е да се сетиме дека веќе при основањето на друштвото на градската електрична железница таму беа замешани и интересите на онаа крупна банка која го поттикнуваше неговото основање.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
А ваму народните интереси имаат потреба.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Станував безволен, молчелив, без интерес за учењето.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ќе ги вратат чесно и поштено и со некој динар и друг интерес на недела ли, на месец ли, како ќе најдат мунасип бацковците.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Два интереса, секој длабоко врзан за неговиот живот, се бореа во него на живот и смрт, а кој и да победеше, ќе го оставеше долго да пати.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Околу сонце огревање утринава прошетаа низ пазариштето четворица агалари со двајца сејмени по нив, и со некаков интерес се загледаа во групата мариовци.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Без интерес гледаше: по модрата врвица кон девојката се движеа тројца - јако момчиште и двајца кепеци.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Меѓу другото, во последно време пројавуваш особен интерес за тоа - каде се движам.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сето она што офицерот толку усрдно го читаше и со тоа го привлекуваше интересот на слушателите, на Етхем-паша му беше неподносливо, изветвено.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Со интерес се запираше врз секого од кругот и јасно се втиснуваа во него ликови, гримаси и гестови.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во овој дуќан, потонат во секојдневната тишина, сега може да го привлече интересот на минувачите и подозривоста на полицијата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Таквите литературизирани судбини во одделни литератури имаат своја богата традиција и претставуваат долгорочен национален интерес и системска програма во творештвото.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Без збор, со спласнат интерес за толку примамливите светулки и играта со нив, Елена се упати кон колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Бидејќи и Тодор беше како сите старавинци — сиромав и тој многу пати одеше кај Сивета главно: или за некоја пара, или да му го одработува интересот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во моите помлади години, свртен со многу поназначена љубов кон медицината и математиката, јас со посебен интерес го изучував проблемот на психеделичката уметност.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
