член (м.)
38. Тома Карајовов од Скопје беше еден од членовите на Тајниот македонски комитет во Софија (1885-1886), а од 1895 год. еден од членовите на ВМОК.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По враќањето од малоазискиот затвор (1901-1902) станува член на Задграничното претставништво на ТМОРО во Софија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
121. Најубедлив пример за тоа беа добар дел од членовите на МНЛД што имаа или српско или пак и српско и бугарско образование и воспитание: Мисирков, Чуповски, Константинович, Русуленчич, Петковски, Антонович, Ничота, Мишајков, Дедов, Џолевски, Николовски и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Споменатиот соработник на истото списание Ешвеге ја напиша во 1911 г. статијата: „Плутократијата и чиновништвото“, разобличувајќи го, на пример, случајот на германскиот чиновник Фелкер, кој бил член на комисијата за картели и се истакнувал со својата енергија, а по некое време добил доходно местенце во најкрупниот картел, во синдикатот за челик.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
„Местата на членови на надзорните одбори – пишува Јајделс – доброволно им се даваат на лица со звучни имиња, а исто така и на бивши државни чиновници кои можат да направат не мали олеснувања(!!) во односите со властите“
…
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Шесте најкрупни берлински банки биле преку своите директори застапени во 344 индустриски друштва, а преку своите членови на управниот одбор уште во 407, вкупно 751 друштво.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Уште пообемна е неговата општествена дејност: бил секретар на Друштвото на писателите, секретар и претседател на Македонскиот ПЕН центар (сега почесен потпретседателот), основач и претседател на Граѓанскиот комитет за македонско-грчки дијалог и разбирање, основач и претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права на Република Македонија (сега почесен претседател), член на бордот на Транспарентност Македонија, член на писателите при Универзитетот во Ајова, САД, главен уредник на издавачкото друштво „Стерна“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Наредени околу голема маса од патинирано оревово дрво, ги испитуваа сите можности да ме напикаат во некој бунар за мачење и, кинејќји од мене парче по парче, да ме присилат да изјавам во лента на магнетофон дека сум член на илегален штаб чии планови, во најстрога смисла, се сведуваат само на едно - закопување на политичките призраци и побратимување на Земјата со Него.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Бил претседател на ДПМ. Член на Македонскиот ПЕН центар.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ФЕЗЛИЕВ: Зошто? Нели сум и јас член на организацијава? Нејзин доверлив член?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Членовите на Централниот комитет ретко се наоѓаат во Софија, но... ако биде воопшто можно, јас ќе сторам сѐ да успееме. А со кого сакате да се видите?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ги доведоа до масата послана со зелено кадифе. На предниот ред пред масата седеа членовите на воениот суд.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беа две огромни скоро валчесто исплетени рачишта на кои и на крајниот член на дебелите прсти стоеше по една киска влакна, а обете имаа по еден набабрен зрел грозд дамари на наддланката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Оној ги насобра околу себе сите свои братучеди и ги направи бригадири, секретари, книговодители, магационери и членови на комитетот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Кружокот треба да се наголеми со уште еден член.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Беше член на Друштвото на писателите на Македонија од 1950 година.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Жената се врати... Внатре беа членовите на Месниот скопски комитет.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
А тоа се: „Прво: Секој член на дружинава да се штити и помага.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Но почеста спрема новиот член ја спречи Васе: - Гледајте! - свика издолжувајќи ја раката кон брегот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Така бркани од силниот аскер членовите на востаничкиот штаб — Сарафов, Гарванов, Тале поп Христов, Лука Џеров (без Дамета), со стотина свои истоштени четници, — седеа еден ден под широките ели на Копанките, под самиот врв Кајмакчалан, длабоко замислени, не знаејќи какви мерки да преземат барем нивните глави да ги довардат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
