потрошувач (м.)
„Во дадениот момент – пишуваше Фогелштајн во 1910 година – поделбата на земјата е завршена, и крупните потрошувачи, во прв ред државните железници, сега можат – бидејќи светот е поделен, а нивните интереси не се земени предвид – да живеат како поет на небото на Јупитер.“
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Веќе е време нашите државни социјалисти, кои се подложни на заслепување од убавиот принцип, да разберат најпосле дека во Германија монополите никогаш немале за цел и не довеле до таков резултат да им носат корист на потрошувачите или барем да ѝ даваат на државата дел од капиталистичкиот профит, туку служеа само за тоа на државна сметка да ја санираат приватната индустрија, која речиси дојде до банкротство.
Такви драгоцени признанија можат да прават буржоаските економисти на Германија.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Овој последниот располагаше со неизмерно поголем капитал и со одлична организација на транспортот и доставката на петролеј до потрошувачите.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Големите заработувачки на пазарот за индивидуалните потрошувачи нѐ обземаат.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Тоа значи дека мораат да се фокусираат на точно одредена група потрошувачи (или потенцијални потрошувачи) од која очекуваат најголем продажен ефект.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
На тој начин Avia гаѓаше една помала, точно дефинирана целна група потрошувачи, и со тоа себеси се позиционира инаку од конкуренцијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Заводливите предлози потрошувачите ги поздравуваат; но еднаш кога ќе ги прифатите станувате зависни од експертите и пазарот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
А 160 милиони потрошувачи со 20 милијарди вишок платен биланс, за нас западните Европјани го претставува тој посакуван двигател на растот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Од нивна гледна точка економијата се состои од многу фирми (или потрошувачи) кои постојано прават претпоставки за околината со која се соочуваат и стратегиите на нивните противници.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Полнодневното царство на потрошувачите, каде што и најнеснаодливите имаат добра шанса да си најдат полица по желба.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Нека никој не се осмелува да ми каже дека дури и за миг на потрошувачот му паѓа на памет фактот дека тој со отпадот што го плаќа и расфрла ја загадува околината и си го загрозува здравјето.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Фармерките со зипер и ги снема од пазарот зошто производителот на потрошувачите им ја исцрпуваат потребата за 505-ките.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Еден теоретичар дури ги споредува со луѓето кои стојат пред влезот на некој си супер маркет и усно или преку подадени флаери ги известува потрошувачите кон кои продукти треба да го насочат своето внимание.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Наместо тоа, таа мобилизација создава полиња на практика и чувствување што ги исцртуваат можностите за контакт или сооднос помеѓу културните форми и нивните публики, нивните потрошувачи и нивната јавност, а кои се пренесуваат од една на друга генерација.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
